Gedichtenkoffer

Ouderlijk huis

Ouderlijk huis
niet langer bewoond
als kind was ik er thuis
heb er tot mijn uitvliegen gewoond

Het eerste huis van mijn ouders
en ook het allerlaatste
een emotionele taak op onze schouders
beseffen we ter plaatse

Al die spullen vertellen een verhaal
stuk voor stuk krijgen ze een ander plekje
het huis wordt langzaam leeg en kaal
is niet langer het vertrouwde stekje

Ouderlijk huis, stil en verlaten
dozen vol jeugdherinneringen
als spullen toch eens konden praten
dan hadden ze het over hele fijne dingen

Ouderlijk huis, stil en verlaten
ouders en spullen reeds verdwenen
slechts herinneringen achter gelaten
met een lach en een traan verschenen