De balade van Aris Hop
Aanhoort het noodlot fel en wreed
van een kind dat op zijn nagels beet
een kind dat met zijn eigen tanden
tot zijn schade en zijn schande
stukjes van zichzelf opat
en in zijn onverstand vergat
dat als de eerste hapjes smaken
men aan zichzelf verslaafd kan raken
Zo vergaat het menig kind
dat zichzelf lekker vindt
ook het kind van dit verhaal
genoot zo van zijn eigen maal
dat het alle dagen
in extase door bleef knagen
Reeds was het kwaad niet meer te stoppen
en kloof hij aan zijn vingertoppen
hij zette weldra ook zijn tanden
in de stompjes van zijn handen
en tot ontzetting van zijn ouders
in zijn bovenarm en schouders
Voldaan keek hij toen in het rond
en sprak met overvolle mond
“Ik vind mezelf als u het wilt weten
gewoon een kind om op te vreten”
en hief alweer een been omhoog
en knabbelde aan zijn eksteroog
Men hoort hem nu vraatzuchtig smakken
aan de pezen van zijn hakken
zag hem zalig de ogen sluiten
toen hij beet kreeg aan zijn kuiten
reikhalzend happend naar zijn dij
helaas, hij kom er niet meer bij
en is ziender oog afgenomen
van de honger omgekomen
Heel duidelijk is de moraal van dit verhaal
word nooit uw eigen kanibaal